Pionieren met toerisme op de Westhoek
Eind juli 1963 openden Piet Pietsies Stienstra en zijn vrouw Pietje Stienstra-Bouma het ‘Paviljoen Westhoek’. Een zeer ondernemend stel.
Buiten stonden twintig tuinstoelen, binnen kon aan een buffet worden gegeten en was er plaats voor zes tafeltjes met 24 stoelen.
Met een bouwtekening van architect Nanne Miedema werd het café-restaurant zelf opgericht. Maar dat ging niet van een leien dakje. Ze hadden wel eerder open willen gaan. Dwarsligger was de gemeente Het Bildt, die de uitspanning per se groen wilde verven. Maar de Stienstra’s hadden een wit paviljoen in de kop.
En wit werd het: de tent kon open! Buiten stonden twintig tuinstoelen, binnen kon aan een buffet worden gegeten en was er plaats voor zes tafeltjes met 24 stoelen.
IJSCO HOKKIE
Maar voor de opening van het paviljoen was het al mogelijk om op hier op de Westhoek wat te nuttigen. Boven op de dijk was er een ijsco hokkie. Al eerder opgezet door de Stienstra’s. Die tegelijk ook nog met een bakfiets met ijs de boer opgingen.
IJs, en bier. Zodat de Ouwedyksters zich al vaak rond de kar verzamelden.
NAAR EEN VASTE PLEK
Eigenlijk was een heus café noch maar een kleine stap. Een eigen vaste plek voor Piet Stienstra, die (naast de ijsco kar) ook nog bij het waterschap werkte en in het weekend ober was bij andere cafés.
Open in 1963 dus. Een klein maar gezellig paviljoen. Piet: ‘Wy binne eenfoudige mînsen en wij houwe niet fan ‘n prot poeha, dat dou most ‘t ‘n klain bitsy skikke.’
Er werd nog gezwommen bij het seumerdiekie, er waren toeristen die de kust opzochten zoals Duitsers, Zweden en Engelsen. En er was aanloop van dijkwerkers die de deltadijk verhoogden, na de watersnoodramp van 1953.
SCHAPENWOLLEN TRUIEN
Vooral in de weekends was het druk. Er werd vis verkocht. Vrouw Stienstra breide en verkocht schapenwollen truien. En ondertussen werden er ook nog zes kinderen geboren. Omdat de Stienstra’s altijd nog wel oog hadden voor een handeltje, werd ook een vissersboot verhuurd om te poeren.
Één bijzonder verhaal blijft altijd verbonden aan Paviljoen Westhoek. De zeehond die in de teil achter het café werd gehouden. De kinderen van Stienstra voedden het zeedier op, toen de huiler bij zijn moeder wegviel.
De zeehond die in de teil achter het café werd gehouden
In 1991 werd het paviljoen verkocht. Alle kleine Stienstra’s waren inmiddels groot geworden, het huis uit en niemand dacht er over na om het paviljoen over te nemen.
Foto’s en tekst met dank aan Yde en Pé Stienstra.
